Op een maandagavond, als UNIS Flyers geen training heeft, vertoeft Roope Nikkilä in zijn appartement in Heerenveen. Wat direct opvalt is een woonkamer zonder kerstboom, terwijl Kerst in Finland ‘a big thing’ is. ,,We hebben daar wel over getwijfeld,” lacht Roope als hem wordt gevraagd naar de ontbrekende kerstboom.
De 31-jarige Finse aanvaller streek deze nazomer neer in Friesland om het avontuur in zijn sport na te jagen, namelijk ijshockey. Een sport die in zijn vaderland met de paplepel wordt ingegoten. Al was dat met Roope niet helemaal het geval. ,,Mijn oudere broer deed aan motorcross. En mijn opa heeft volgens mij MotoGP gedaan. Dus ijshockey was misschien niet direct de meest logische sport,” blikt Roope terug.
Roope zijn ouders scheidden toen hij pas twee jaar oud was. Zijn moeder hertrouwde en zijn stiefvader bracht ijshockey in Roope’s leven en heeft hem de beginselen van de sport bijgebracht. Daar heeft hij tot op heden nog geen moment spijt van gehad. Roope heeft een vijf jaar oudere zus, en een 8 jaar oudere broer. Met hen heeft hij nog altijd contact en zoekt ze elke zomer op in Finland.
Tot aan zijn vijftiende/zestiende speelde Roope zowel ijshockey als voetbal. Toen kwam het keuzemoment. ,,Ik was niet slecht in voetbal, maar ijshockey is een grote sport in Finland. En er zat net iets meer ijshockey in mij dan voetbal. Voor de fun hebben we met een groep ijshockeyers nog wel eens meegedaan aan een voetbaltoernooi. Dat wonnen we toen,” lacht Roope.
Tampere, Finland
Roope is geboren en getogen in Tampere, een stad in het zuidwesten van Finland met meer dan 200.000 inwoners. ,,Er zijn twee grote ijshockeyclubs in Tampere die uitkomen op het hoogste ijshockeyniveau. Ik woonde bij mijn moeder en zij heeft alles opzij gezet zodat ik kon ijshockeyen. Maar mijn zus woonde dichterbij de ijshockeybaan, en dus woonde ik op mijn zestiende ook deels bij haar en bracht zij me naar ijshockeytraining. Daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor.”
Tampere is nog steeds ‘zijn’ stad. ,,Het is een mooie stad die omringt is door veel meren. Ook zijn grote bossen dichtbij en is de natuur daar prachtig. De stad is groot, maar niet zo groot als Helsinki. Ik heb nog veel goede vrienden in Tampere, waarvan enkele ook op een hoog niveau ijshockeyen. Elke dag heb ik contact met ze.”
Op zijn 24ste trok Roope zijn stoute schoenen aan en trok naar Frankrijk om daar te ijshockeyen. ,,Ik weet niet of ik eigenlijk zo avontuurlijk ben,” glimlacht Roope. ,,Met ijshockey weet je nooit hoe het komt. De sport is een business. Je moet zorgen dat je het goed doet. Ik denk dat ik geluk heb dat ik professioneel mag ijshockeyen. Als klein jongetje droom je ervan om op het hoogste niveau in Finland te ijshockeyen. Het is een harde wereld en het is lastig om dat te bereiken. Iedereen wil dat bereiken. Als je het hoogste ijshockeyniveau in Finland haalt, dan kun je verder.”
Foto: Margo Mulder
Vive la France
In de zomer van 2015 pakte hij zijn koffers en trok naar Frankrijk, naar Val Vanoise op het tweede Franse niveau. ,,Die zomer zei een goede vriend van me: waarom kijk je niet eens in het buitenland? Ik heb me daarvoor opengesteld, en zo kwam Frankrijk op mijn pad.” Roope kwam als enige Finse speler in de selectie van Val Vanoise. ,,Ik kon het goed vinden met een Tsjechische speler die daar speelde. Alleen sprak hij geen Engels. Dat was in het begin best lastig, haha. Uiteindelijk konden we elkaar steeds beter verstaan en hebben we daar een goede tijd gehad.”
Het eerste seizoen in Frankrijk speelde Roope bij Val Vanoise. Waar hij bijna 1,5 punt per wedstrijd scoorde. Dat leverde hem een transfer op naar Mulhouse uitkomend in dezelfde league, waarmee hij vervolgens kampioen werd en promoveerde naar het hoogste Franse ijshockeyniveau. Toch stapte hij over naar de rivaal van Mulhouse, namelijk Strasbourg. ,,Mijn gevoel was goed. Ik kreeg het idee dat de coach van Strasbourg mij heel graag wilde hebben. Maar ik had nog steeds goed contact met Mulhouse,” vertelt Roope. Dat bleek ook wel, want na één seizoen stapte hij toch weer terug naar Mulhouse, dat nog steeds op het hoogste niveau in Frankrijk speelde.
Daarna kwam het grote C-woord in de wereld. Covid-19 zorgde ervoor dat Roope tijdelijk terug ging naar Finland. Hopende op betere tijden tekende de aanvaller bij Duinkerken, op het tweede niveau in Frankrijk. ,,Dat was een leuke tijd. Ik woonde vlakbij de zee. In de buurt zijn veel toeristische plekken die verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog. De ijshockeyclub had een nieuwe rink, dus alles was goed voor elkaar. Echter hebben we een compleet seizoen gespeeld zonder publiek. Maar hoe langer het seizoen duurde, hoe meer wijzigingen in het speelschema kwamen. Covid-19 was daar debet aan.”
Van Annecy naar Heerenveen
Maar liefst zes seizoenen speelde Roope in het buitenland, waarvan vijf seizoenen in Frankrijk. Ook heeft hij een Franse vriendin, Laura. Zij woont samen met hun kat Nella in Annecy. Zij werkt bij Procter & Gamble in Genève. Toch koos Roope opnieuw voor het avontuur en kwam bij UNIS Flyers in Heerenveen. Hoe dat kwam? ,,Door Pippo,” lacht Roope. ,,Hij is een sales-man met goede verkooppraatjes. Hij heeft mij overtuigd, haha. Ik heb natuurlijk ook met Mike gesproken en ik kreeg een goed gevoel bij de club.”
Met zijn stap naar Friesland laat hij zijn vriendin en kat achter in Annecy. ,,Het is lastig om niet bij haar te zijn. Maar zij support mij om mijn dromen na te jagen, en ik doe dat voor haar. Daarnaast is het gemakkelijk om vanaf Genève te vliegen naar Nederland,” geeft Roope aan.
Bij UNIS Flyers treft Roope twee andere spelers met een Finse achtergrond. ,,Dat maakt het wel een stukje gemakkelijker. Maar het hele team is heel gastvrij en aardig. Iedereen praat met je en geeft je een goed gevoel.”
Daarnaast is het prettig dat Nederlanders de Engelse taal goed beheersen. ,,Finse mensen zijn erg rustig. Kalm. Fransen zijn misschien wel wat verwaand, maar niet negatief bedoeld. Fransen zijn een heel trots volk. Nederlanders zijn warm en geven je het gevoel dat je welkom bent. Iedereen wil ook helpen, dat is fijn. Plus, Nederland is maar een klein land. Met de auto kun je gemakkelijk overal naar toe. Zo rijd je vrij snel naar Amsterdam, Leeuwarden en Groningen. En je hebt hier in Heerenveen eigenlijk geen verkeersopstoppingen. Dat is ook wel een voordeeltje,” lacht Roope.
Foto: Margo Mulder
Oliebol
Hij ziet nog meer overeenkomsten tussen Finland en Nederland. ,,De winkels zijn hier vergelijkbaar met Finland, namelijk kleiner in vergelijking met Frankrijk. Ook het eten lijkt hier meer op het Finse eten.” Roope kwam in deze periode nog een ander fenomeen tegen, wat hij met open armen ontvangt. ,,De oliebol,” lacht Roope. ,,Ik sta elke dag bij de kraam, haha. In Finland is er een snack die wel vergelijkbaar is. Maar de oliebol is erg lekker. Mét poedersuiker, uiteraard,” glimlacht hij.
Ook op het ijs laat Roope zich zien. Hij is momenteel topscorer bij UNIS Flyers en scoort gemiddeld twee punten per wedstrijd. ,,Iedere wedstrijd is lastig. Ik denk dat de teams dit seizoen in deze competitie dicht bij elkaar liggen. Dat is goed voor de league. Ik ben blij dat ik het team met mijn goals en assists kan helpen,” legt Roope uit.
Dat Roope een behoorlijke penaltyshot kan nemen is inmiddels bekend. Hij lacht als hem er naar wordt gevraagd. ,,Ik ben daar altijd wel mee bezig geweest, ja. Ik heb er veel op getraind en verschillende penaltyshots aangeleerd.”
Helpen
UNIS Flyers heeft dit seizoen de selectie behoorlijk verjongd. ,,We hebben behoorlijk wat jonge spelers. Het is goed om jonge spelers in te passen. Ik was ook ooit jong en kreeg ook een kans. Toen waren er ook oudere spelers die mij daarbij hielpen. Zo probeer ik nu ook de jonge spelers te helpen.”
Het is jammer dat UNIS Flyers de laatste wedstrijden zonder publiek heeft moeten spelen. De wedstrijden dat er wel fans aanwezig waren, heeft Roope goed gedaan. ,,We hebben een goede rink en veel fans. De Flyers fans zijn wel luidruchtig. Dat is prettig, dat voel je als speler en geeft je energie.”
Bij UNIS Flyers, mits er publiek bij mag zijn, speelt Roope wekelijks voor zo’n twee- tot drieduizend fans. ,,In Frankrijk was dat ongeveer hetzelfde. Soms zaten er duizend fans, soms vierduizend. Dat verschilt wel. Het grootste stadion waar ik heb gespeeld was in Finland. Die rink had een capaciteit van 14.000 mensen. Het was niet uitverkocht, maar er zaten wel veel mensen,” blikt Roope terug.
Roope kijkt uit naar de tweede helft van het seizoen. ,,Ik verwacht dat we onszelf blijven verbeteren. Het is goed dat we nog niet op topniveau zijn. Elke week worden we beter om uiteindelijk op topniveau te zijn wanneer dat wordt verwacht.”
Dit jaar viert Roope voor de zevende keer achter elkaar geen kerst met zijn familie in Finland. Hij gaat terug naar Frankrijk om samen met zijn vriendin en haar familie kerst te vieren. ,,De afgelopen jaren was ik al telkens in Frankrijk, bij mijn vriendin en haar familie. Dat was erg gezellig met een goed kerstdiner. Maar kerst is in Finland a big thing. Van de club hebben we vier dagen vrijaf, dus ik kijk er naar uit om even bij mijn vriendin en haar familie te zijn,” besluit Roope.
Foto: Margo Mulder