Na een intensieve ijstraining snelt Jord zich naar de kleedkamer en een kwartier later staat de forward van UNIS Flyers gedoucht en wel in de catacomben van Thialf. De 23-jarige Fries is weer terug op het oude nest, na ijshockey-uitstapjes in Canada, Duitsland en Limburg. Jord Smit, geboren en getogen in het Friese dorp Grou, vertelt over een Duits telefoongesprek, vroeg op eigen benen staan en de rol van ijshockey in zijn leven.

Van zijn eerste tot zijn derde levensjaar woonde Jord in Engeland. Zijn vader is gevechtspiloot, waardoor het gezin soms een tijd in het buitenland vertoefde. Op zijn zevende scheidden zijn ouders. De ijshockeysport speelde toen al een rol in zijn leven. ,,Als Fries moet je kunnen schaatsen vonden mijn moeder en vader. We probeerden bij de Pinguin schaatsclub, maar ik was te jong. Op de baan ernaast mocht ik wel schaatsen, dat was ijshockey,” blikt Jord terug. ,,Ik begon met ijshockey toen ik vier was. Ik heb nog een poosje gevoetbald, niet omdat ik het leuk vond maar omdat iedereen dat deed. Maar die sport was het niet voor mij. IJshockey: dat was de sport die voor mij telde.” Al vlug speelde Jord in de jeugd bij Flyers. ,,Ik heb nog in de U12 van Flyers gespeeld, met Marc Nijland en Kenny Welles.”

Duitsland

Op zijn dertiende verhuisde zijn vader voor zijn werk naar Duitsland. Jord ging mee. Zijn vader was streng maar rechtvaardig voor de jonge Jord. ,,Mijn vader is er altijd voor me geweest, maar hij gooide me graag in het diepe. Toen we in Duitsland woonden, wilde ik graag een scooterrijbewijs. Dan moest ik zelf maar naar die Duitse organisatie bellen, vond mijn vader, want hij deed het niet voor me. Het heeft twee weken geduurd, voordat ik de telefoon pakte en in het Duits durfde te bellen. Dat soort acties vormt je als persoon. Daar ben ik mijn vader dankbaar voor.” Om daar nog aan toe te voegen dat Jord ook zijn stiefmoeder erg dankbaar is voor de rol die zij in zijn leven speelt.

Als 13-jarig jochie had Jord al het idee om met ijshockey zijn brood te verdienen. Hij klopte aan bij DEG Düsseldorf, uitkomend in de Duitse DEL. ,,Ik wilde slagen in het ijshockey. Iedere dag na school werd ik opgehaald door mijn stiefmoeder, eten in de auto en huiswerk maken voor de HAVO. Het was één uur heen en één uur terug, en dat vijf dagen in de week. Maar wegens import-reglementen in Duitsland, lukte het mij niet om mee te mogen doen aan wedstrijden. Uiteindelijk ben ik dus weer terug gegaan naar Nederland.”

Jord woonde in Geleen, maar ging naar school aan de CTO (Centrum voor Topsport en Onderwijs) in Eindhoven. ,,Ik ging vijf keer per week met de trein van Geleen naar Eindhoven. ’s Ochtends trainden we twee uren, vervolgens gingen we naar school, en dan ’s middags weer trainen. Ik heb daar een jaar samen gespeeld met Jasper Nordemann. Mede door het reizen – mijn vader heeft mij wel eens in Maastricht van het station moeten halen, omdat ik in de trein in slaap was gevallen – werd dat erg zwaar. Uiteindelijk besloten we dat ik op mijn 15e al op mezelf ging wonen in Eindhoven. Waar ik overigens wel mijn HAVO-diploma heb behaald,” vertelt Jord trots.

Calgary, Canada

Daarna kreeg Jord de kans om te gaan ijshockeyen in Canada, waarmee een grote wens in vervulling ging. ,,Een collega van mijn vader had connecties in de Canadese ijshockeywereld. De club SISEC Selects heeft mij bekeken, en ik mocht vervolgens naar Canada om daar te ijshockeyen. Ik ging op mijn 16e helemaal alleen naar Calgary. Dat was één van de mooiste ervaringen van mijn leven. We trainden daar op de Olympische ijshockeybaan. De gym was geweldig. Ik keek mijn ogen uit. Bezoekende NHL-teams trainden voor hun wedstrijd tegen Calgary Flames op die ijsbaan. Ik heb alle NHL teams daar gezien; werkelijk fantastisch! Naast het ijshockey studeerde ik online bij een Canadese middelbare school. Het leven daar is zo anders dan hier. Alleen al de afstanden. Voor uitwedstrijden zaten we soms 8 tot 10 uur in de bus.”

Niet alles was goud wat er blonk. Jord kwam in Canada in een gastgezin terecht, maar dat klikte totaal niet. Hij hield het een maand vol. Toen vond hij het genoeg. Jord belde midden in de nacht zijn ijshockeycoach op, dat dit zo niet verder kon. Zonder gedag tegen het gastgezin te zeggen vertrok Jord met al zijn spullen, en trok tijdelijk bij zijn coach in. Na een week kwam er gelukkig een ander gastgezin, waar hij de rest van zijn Canadese tijd terecht kon en waar hij een fantastische tijd heeft gehad.

Van student tot Nederlands international

Na een jaar in Canada, keerde Jord weer terug naar Nederland. ,,Ik heb soms nog wel spijt dat ik niet langer in Canada ben gebleven. Ik had het daar zó goed naar mijn zin. Van mijn ouders heb ik meegekregen dat een maatschappelijke carrière ook belangrijk is. In eerste instantie wilde ik gevechtspiloot worden, net als mijn vader. Maar de baangaranties als gevechtspiloot waren destijds niet heel goed. Daarom ben ik een business-studie gaan doen in Maastricht.” Jord heeft de studie International Business Management bijna afgerond, hij werkt momenteel aan zijn scriptie die hij vervolgens moet verdedigen ter afronding van zijn HBO-studie.

Doordat Jord in Maastricht ging studeren, was Geleen dichtbij voor de ijshockeyer. ,,Toen ik terugkwam uit Canada was ik nog maar 17, maar Eaters in Geleen gaf me een kans in het Eredivisie-team. Ik draaide direct mee in de shifts. Ik heb een erg leuke tijd gehad in Geleen en heb mij daar als ijshockeyer goed kunnen ontwikkelen. Maar op een gegeven moment vond ik dat ik stil kwam te staan in mijn ontwikkeling. Ik raakte het plezier een beetje kwijt. Sterker, ik heb zelfs op het punt gestaan om te stoppen met ijshockey. Gelukkig ben ik daar goed uitgekomen en heb ik het geschopt tot international van het Nederlandse team. Vorig jaar mocht ik mee naar het WK in Estland. Oké, het was niet ons beste WK en we zijn helaas gedegradeerd, maar ik vond het wel erg leuk om mee te maken.”

Moederskindje

Jord staat bij menig ijshockeyvolger bekend om zijn fysiek sterke en agressieve spel. Maar dat is niet altijd zo geweest. ,,Ik was vroeger een heel lief jongetje. Een moederskindje. Door een situatie in mijn jeugd, waarin ik het opnam voor een klein jongetje dat gepest werd, ben ik agressiever geworden. Misschien zelfs wel een beetje radicaal. Dat heeft zich dus mede ontwikkeld in mijn karakter en als ijshockeyer. Ik zoek graag de randjes op. Mijn ouders hebben wel vaak gezegd: Zodra Jord z’n ijshockeyhelm opzet, is hij een heel ander persoon. Dan heb ik meer agressie, fysiek, snelheid. Ik kan slecht tegen mijn verlies. Alleen winnen telt. In het verleden heb ik veel strafminuten gepakt. Daar ben ik me van bewust, en samen met trainers ben ik daar mee bezig om de strafminuten te verminderen. Vorig seizoen ging dat al veel beter.” Als voormalig moederskindje is Jord overigens blij dat hij terug is in Friesland. Zijn moeder woont nog steeds in Grou. Ze werkt als acupuncturist. ,,Ik vind het mooi dat ik weer dicht bij mijn moeder ben.”

Terug op het oude nest

Bij Eaters Limburg draaide Jord vorig seizoen een sterk jaar en hij ambieerde een volgende stap. ,,Ik wilde graag buiten mijn comfortzone stappen en ergens anders aan de bak komen. Ik kwam in contact met Mike Nason. Het contact wat ik met Mike had, hij was assistent-coach van het Nederlands team op het WK in Estland, heeft me overtuigd om naar UNIS Flyers te komen. Ik denk dat ik veel van hem kan leren.” Met de verhuizing naar Friesland, verliet Jord ook het bruisende stadsleven van Geleen en Maastricht. ,,Daar heb ik het in de eerste maand wel moeilijk mee gehad,” geeft Jord toe. ,,Het is hier wel heel erg rustig.”

Jord ziet bij UNIS Flyers een professionele organisatie en een gemotiveerde spelersgroep. ,,De mentaliteit van deze spelersgroep is erg goed. Dat maakte direct indruk op mij. Dat is anders dan ik gewend ben,” geeft hij toe. ,,Zowel de jongere jongens als de oudere spelers gaan elke training vol gas. We triggeren elkaar en pushen elkaar naar een hoger level. Ook de tactieken die Mike Nason toepast zijn heel verrassend. We trainen veel en ontwikkelen ons goed. We zijn volgens de kenners misschien niet de topfavoriet dit seizoen, maar dat is prima.”

Weerzien met Lars

In het team speelt Jord momenteel samen met Lars den Edel. Hij kent Lars nog uit zijn jeugd in Grou. Beide vaders werken als gevechtspiloot en woonden vroeger samen in verband met hun werk. Het toeval wil dat Jord dit seizoen samenwoont met Lars in een appartement in Heerenveen. ,,Dat is erg toevallig, ja! Ik doe de afwas en Lars kookt!” lacht Jord. ,,We spelen ook in één lijn. Aan ons de taak om hard te spelen, samen keihard te gaan. We willen ons laten zien met checks, zodat andere spelers rust krijgen. We raken steeds beter op elkaar ingespeeld. Ik vind ons een echt team.” Niet alleen op het ijs laat Jord graag van zich spreken. Ook in de kleedkamer is hij aanwezig. ,,Ik ben niet iemand die stil in een hoekje zit, nee,” lacht hij. ,,Ik ben wel een sfeermaker. Een geintje hier en daar. Daar houd ik wel van!”

Dit seizoen heeft Jord goede verwachtingen van UNIS Flyers. ,,Ik denk dat het een heel leuk seizoen kan worden. De intensiteit van ons team ligt heel hoog. Ik denk dat wij een goede outsider kunnen zijn.” Over zijn eigen spel is hij duidelijk. ,,Ik wil mezelf verder ontwikkelen. En ik wil heel graag een keer de cup winnen.” Op het WK U18 pakte Jord met het Nederlands team een gouden medaille, maar verder is zijn prijzenkast nog redelijk leeg. “Met Geleen lukte het telkens net niet. Ook in de jeugd heb ik nog nooit een kampioenschap gewonnen. Dat moet nog een keer,” klinkt het ambitieus.

Foto: Margo Mulder

Deel dit bericht