Captain van UNIS Flyers, Trevor Hunt keert komend seizoen niet terug bij UNIS Flyers. De 37-jarige verdediger heeft besloten om voor zijn maatschappelijke carrière te gaan. De afgelopen vijf seizoenen, inclusief niet-spelend Covid-seizoen, kwam de sympathieke verdediger uit voor UNIS Flyers.
De beslissing die Trevor moest nemen was een lastige. ,,Ik kreeg hier een kans, die ik niet kon laten schieten. We wonen in een klein dorpje in Canada, en ik werk voor het grootste bedrijf hier. Een kans zoals ik die kreeg, komen maar zelden voor. Ik moet ook aan de toekomst denken. Het geeft ons stabiliteit,” vertelt Trevor.
Hij is inmiddels al een tijdje aan de slag als Operations Manager bij een Mining construction, deconstruction and maintenance bedrijf. Trevor werkte daar de afgelopen twee jaren, tussen de ijshockeyseizoenen door, al op de HR afdeling. In de afgelopen twee jaren was zijn werkgever heel flexibel, door Trevor telkens zeven maanden naar Nederland te laten gaan voor zijn passie: ijshockey. Nu heeft Trevor een carriere-stap gemaakt bij het bedrijf waar hij al twee jaar werkzaam is. ,,Ik houd nu toezicht over de kantoren, en leer hoe ik contractonderhandelingen moet doen. Dat vind ik erg leuk om te doen.” De keuze om ijshockey te laten vallen, vindt hij lastig. ,,Ik heb twee kinderen. Zij zijn alles voor me. Het draaide altijd om mij en mijn ijshockey carrière. Nu is het tijd voor mijn familie. Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven…” verzucht Trevor.
Toch houdt Trevor nog altijd de binding met ijshockey. ,,Het bedrijf waar ik voor werk is sponsor van een college team. We hebben onder andere zes college spelers, twee professional spelers en een paar junior talenten. Daar heb ik wat ijstijd voor geregeld en dan doe ik ook mee. Dan blijf ik wat fit. Maar ik focus mij ook op mijn zoon. Hij is nu twee, maar schiet al harder dan vierjarigen. Thuis speelt hij alleen maar met sticks en de puck,” lacht Trevor.
IJshockey in Europa
Trevor speelde twee keer in Heerenveen. In 2012-2013 haalde Flyers hem naar Nederland, waar hij één seizoen speelde. Daarna kwam hij vijf seizoenen uit voor HYC Herentals, waarna hij terugkeerde naar UNIS Flyers. De afgelopen vijf jaar (inclusief Covid-jaar) speelde hij in Heerenveen.
,,Ik ga de jongens het meeste missen,” zegt Trevor. ,,Samen in de kleedkamer, in de bus naar uitwedstrijden. Samen op stap gaan. Je hebt ieder jaar 23 vrienden. Ik ging iedere keer met een glimlach naar de rink. Maar wat ik ook heel speciaal vond is om met mijn gezin naar Nederland te reizen. En om mijn ouders naar Heerenveen te halen, zodat ze mij konden zien spelen voor UNIS Flyers. That’s amazing.”
Trevor Hunt neemt beker voor Nederlands kampioenschap (2020) in ontvangst. (c) Margo Mulder
Dat Trevor de beker voor het winnen van de BeNe-League omhoog mocht houden, was voor hem één van z’n hoogtepunten. ,,Ook omdat we dat jaar de underdog waren. Maar ook het team daarvoor, in het jaar dat Covid de competitie onderbrak, vond ik heel bijzonder. Met dat team wonnen we de beker en het Nederlands kampioenschap. Afgelopen jaar lukte het ons helaas niet, ondanks dat finales die we speelden.”
Trevor komt nog wel eens terug in Thialf, aangezien zijn schoonfamilie in de buurt woont. ,,Ja, opa en oma wonen in Wolvega. Maar de vluchten van Canada naar Nederland zijn niet goedkoop. In de nabije toekomst komen we zeker nog een keer langs. Het is ons tweede thuis geworden,” vertelt Trevor.
Dankbaar
Hij is dankbaar dat de mensen om hem heen, hem zo’n carrière gunden. ,,Ik ben mijn ouders heel dankbaar, dat ze mij ijshockey hebben gegeven. Mijn broer, dat hij mij telkens weer aanmoedigde om door te gaan. En mijn vrouw, voor al die jaren dat ze mij heeft gesteund in de sport. Maar ook mijn coaches tijdens al die jaren. Het bestuur en de technische staf van UNIS Flyers, de sponsoren van UNIS Flyers en van Herentals. Zij maakten het mogelijk voor mij om ijshockey te spelen. Ik ben ze enorm dankbaar. Maar ook alle spelers met wie ik heb samen gespeeld en tot slot uiteraard alle fans, die ons elke keer weer steunen en voor ons juichen! Heel, heel veel dank,” besluit Trevor.
Foto: Margo Mulder